Plastic tas kerstpakketten

Nog net heb ik mijn ontbijt naar binnen gewerkt, of de bel gaat. In mijn badjas en joggingbroek slenter ik naar de deur. Dát is waarschijnlijk wat te langzaam, want de bel gaat nog een keer. Er staat een meneer met een bril. ‘Hallo, ik heb iets voor u!’  Ik grijns even. ‘Nou dat zal vast voor mijn vader zijn?’  De man keek even van het kerst pakket en keek toen mij weer aan. Dat meisje stelde veel te lastige vragen.  ‘Ik heb geen idee voor wie het is ik moet dit namens het bedrijf brengen.’  Mijn ogen werden groot en ik nam het toch maar aan. ‘Nou, bedankt. Fijne dag verder!’ 

Ik strompel terug en schuif mijn stoel weer aan de ontbijttafel. Ik mopper wat in mijzelf. Waarom zou ik iets willen aannemen, als de gever niet eens zeker weet of het wel voor mij is. En wat zegt dat eigenlijk wel niet over de oprechtheid en bewustheid waarmee je het geeft? Het is toch veel mooier als je iets met bewuste liefde geeft, dan dat je voor een deur staat en eigenlijk niet zeker weet of het wel echt voor degene is bij wie je aanbelt. Of dat je minstens de naam weet. Nu kan het natuurlijk zo zijn, dat die beste man ook maar gewoon zijn werk deed als werknemer van het bedrijf, en dat hij gewoon huizen af ging en kerstpakketjes in de handen van mensen met verwarde haren, joggingbroeken en badjassen duwde. Maar goed, gegeven met bewuste liefde leek het niet.

Die dag erna eet ik bij een vluchteling gezin die ik het ontmoet op het station. De vrouw heeft net gezegd dat ze goed moesten opletten hoe ze hun geld uitgaven, en er niet veel van af kon. Een dubbeltje op zijn kant, zoiets. Als ik aanstalten maak om weg te gaan, houdt de vrouw mij tegen en laat haar dochtertje iets halen. Ze komt aanlopen met een grote plastic tas en geeft deze aan haar moeder. De moeder overhandigt mij evenwichtig de plastic tas en zegt: ‘Merry christmas and a happy new year.’ Ik kijk  de tas in en zie een kastje waar met grote letters op stond: Jerrewely.  Ik glimlach. ‘Thankyou!’  ‘We hope you like it.’   Ik ben oprecht verrast. ‘Yes ofcourse!’  Nu moet ik eerlijk zeggen, dat ik het geen plekje in mijn kamer zou geven, maar het hele feit dat ze dit van hun geld voor mij hebben gekocht, bewust hebben uitgezocht en bewust en met lieve woorden aan mij overhandigen vind ik eigenlijk al genoeg.

In de auto denk ik terug aan de man van die dag er voor. Hij gaf het niet in een plastic tas, maar in mooi glanzend cellofaan. Toch was ik niet verrast, en nam ik het nu niet bepaald blij in ontvangst. Puur omdat de gever niet eens wist of het wel voor mij was, en dat hij het niet met een bewust hart gaf.

Gelukkig doet God dat heel anders. Die staat voor de deur van je hart. Met een Geschenk, groter dan wat dan ook, in Zijn handen. Hij klopt aan, ik strompel naar de deur toe, en doe open en ik hoef mijzelf eigenlijk niet eens af te vragen of het ook voor mij is. Want als ik goed kijk, staat er op het Boek wat er bij gegeven is, geschreven: ‘Voor de hele kosmos.’

Het Geschenk van God leek veracht, de onwaardigste onder de mensen, zonder aanzien, een Baby in doeken gewikkeld. Geen kroon, geen prachtige kleertjes. Nog minder mooi dan een in cellofaan verpakt kerstpakket.

Met Kerst kun je je afvragen: ‘Is het ook voor mij?’ (Kerst)preken horen, iets over God die naar de aarde komt. Maar, is het ook voor mij?

God echter bevestigt Zijn liefde voor ons daarin, dat Hij Jezus naar deze aarde stuurde. De Kosmos. Vanuit het Vaderhart gegeven.  Het leek verachtelijk, zonder aanzien. Maar het was alles. Gegeven met liefde. Bewuster dan jij je ooit zou durven voorstellen.

Hij gaf het voor de wereld, Zijn enig geboren Zoon. Dus ja, aangezien jij op deze aarde woont. Is Hij ook voor jou gekomen. Hij was niet iemand, en ís niet iemand, die niet zeker wist of Hij wel bij het juiste adres was, of het wel echt voor de persoon was die open deed. De wereld was het juiste adres.

Met een kerstpakket gaat het ook niet altijd om hoe de gever het ontvangt, maar ook om het idee dat de gever iets gééft. De geboorte van Jezus is niet zozeer ons feest, maar het feest van God. Na jaren, was het de bestemde tijd. Na Israëls lange omzwervingen en ronddolen, was het nu de tijd om Israël, de Messias te laten zien. Om de heidenen de Messias te laten zien. De zondeloze Mens die de mensen zou verlossen.

Komt alles dan maar met iedereen goed? Nee. Veel mensen zien het, maar nemen het niet in ontvangst. Twijfelen aan de liefde van de Gever. Of die liefde wel voor hen is. Andere horen het geklop op de deur niet door alle drukte en herrie, weer andere hebben allerlei tegenwerpingen die best vroom en goed lijken om Hem buiten de hun armen te houden. Of willen allerlei mogelijkheden in zichzelf vinden om zich goed genoeg te voelen om het Geschenk in ontvangst te nemen. Maar de Gever schudt dan Zijn hoofd en zegt: ‘Om niet. Het is om niet. Je krijgt het, omdat je het krijgt. Je krijgt het omdat Ik het geef en aanbied. Je mag het ontvangen omdat Ik wil dat je het ontvangt.’

Als het bewust-uitgekozen-cadeautje van de Syrische vrouw mij al blij maakte, hoe veel te meer, zal ik dan niet blij zijn, dat God zo specifiek is? Dat Hij voor mij Zijn Zoon geeft. God gaf uit al Zijn rijkdom, maar werd niet armer.  Hij gaf Hem aan deze wereld. Aan jou. Bewust, met liefde. Hij zegt niet: ‘Ik heb geen idee voor wie het is.’  Maar Hij zegt: ‘het is voor jou.’